Ana Sayfa Yargı Kararları YHGK 17.6.2009 E.2009/4-230 – K.2009/269

YHGK 17.6.2009 E.2009/4-230 – K.2009/269

360
0

– Bankanın Hatalı İşleminin Aile İlişkisini Bozması (Maddi Ve Manevi Tazminat)

– İlliyet Bağı (Bankanın Hatalı İşlemi Ve Davacının Kocasından Şiddet Görmesi)

– Manevi Tazminat (Bankanın Hatalı İşlemi Sonucu Kocadan Şiddet Görme)

– Direnme Gerekçesinin Yazılması Zorunludur –

 

BK.47An.141

1. Salt, bozma ilamının yasaya uygun bulunmadığına işaret edilmek suretiyle direnme kararı verilmesi, yargılama faaliyetinin hakime yüklediği görevlerde bir savsamayı, dahası hafife almayı ortaya koyar.
Somut olayda Yerel Mahkeme Kararının yukarıda belirtilen içerikteki direnme kararının, yine yukarıda değinilen anlamda yasal gerekçeyi içermediği çok açıktır. O halde, direnme kararı salt bu nedenle bozulmalıdır.
2. Özel Daire Bozma Kararı gereğince:
Davacının boşanması ile davalının hatalı işlemi arasında illiyet bağı bulunmasa da, davalının hatalı işlemi nedeni ile davacının şiddet gördüğü sabittir.
Davacı davalının haksız eylemi nedeni ile cismani zarara uğradığından BK.’nun 47. maddesi hükmüne göre davalının manevi tazminat ile sorumlu tutulması gerekir. Mahkemece davacı yararına uygun görülecek miktarda manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken iddianın ispat edilemediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmesi isabetszdir.

DAVA ve KARAR:

Taraflar arasındaki “Maddi ve Manevi Tazminat” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; İzmir Asliye 4. Hukuk Mahkemesince davanın reddine dair verilen 5.10.2006 gün ve 2005/78- 2006/328 sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine,

Yargıtay 4. Hukuk Dairesinin 26.10.2007 gün ve 2006/13918 – 2007/12990 sayılı ilamı;

(…Dava, haksız eylem nedeniyle tazminat istemine ilişkindir.    Mahkemece davanın reddine karar verilmiş karar, davacı tarafından temyiz edilmiştir.

Davacı, üç çocuğu ve eşi ile 14 yıllık mutlu bir hayati var iken davalı banka tarafından hiç tanımadığı “Hakan Eren” isimli bir şahısla başvurusu olmadığı halde ortak hesabı ve aile puanı olduğu yazılı “Akbank Ailem Ekstresi”nin adresine gönderilmesi ile kıskanç biri olan eşinin o gün sabaha kadar kendisini dövdüğünü, ölümle tehdit edip hakaretlerine maruz kaldığını, sabahleyin bankaya giden eşine böyle bir hesabın olduğunun bildirildiğini, tekrar eşi ile birlikte bankaya gittiğinde hesabın yanlışlıkla açıldığının anlaşıldığını ancak eşini davacının bu kişi ile ilgisi olmadığına inandıramadığını, hiçbir nafaka ve tazminat istemeden boşanmaya zorlandığını, davalı bankanın hukuka aykırı eylemi ile kişilik haklarının saldırıya uğradığını, namusundan endişe duyulduğunu, bedensel bütünlüğünün zarara uğratıldığını ileri sürerek maddi ve manevi tazminat isteminde bulunmuştur.

Davalı ise olay ile zarar arasında illiyet bağı bulunmadığını,   banka personelinin yanlışlıkla yaptığı bir uygulama sonucu “Ailem Kulübü” oluşturulduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.

Mahkemece, davacının kocasından şiddet görmüş ve boşanmış olması ile  davalı bankanın hatalı kayıt ile hesap açması arasında illiyet bağı bulunmadığı, davacının davasını ispat edemediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.

Dosyadaki bilgi ve belgelere göre; davalı bankanın da kabul ettiği gibi davacının tanımadığı “Hakan Eren” isimli bir şahısla banka personelinin yaptığı bir hata sonucu “Ailem Kulübü” oluşturulduğu, Aralık 2003 ayına ait “Ailem Kulübü” puan dökümünün davacıya tebliğ edildiği anlaşılmaktadır. Dinlenen tanık beyanlarına göre davacının kocasının bu tebligat nedeniyle davacıyı dövdüğü, hakaret ettiği ve evdeki bazı eşyaları kırdığı, yanlış hesap açıldığının belirlenmesine rağmen davacıya olan güveninin sarsıldığı ve sonraki tarihlerde tarafların boşandığı anlaşılmaktadır. Her ne kadar davacının boşanması ile davalının hatalı işlemi arasında illiyet bağı bulunmasa da davalının hatalı işlemi nedeni ile davacının şiddet gördüğü sabittir.   Davacı davalının haksız eylemi nedeni ile cismani zarara uğradığından BK.’nun 47. maddesi hükmüne göre davalının manevi tazminat ile sorumlu tutulması gerekir. Mahkemece davacı yararına uygun görülecek miktarda manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken iddianın ispat edilemediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir…) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

YARGITAY  HUKUK GENEL KURULU KARARI:

Dava, haksız eylem nedeniyle maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir.

Yerel mahkemece davanın reddine dair verilen karar, Özel Daire’ce yukarıda yazılı gerekçeyle bozulmuştur.

Direnme kararında, Mahkemece verilen önceki kararın davacı vekilince temyiz edildiği belirtildikten ve bozma ilamının son fıkrası aynen yazıldıktan sonra, “Mahkememiz ara kararı ile Yargıtay bozma ilamı yasaya uygun bulunmadığından önceki kararda direnilmesine karar verilmiştir. Yargıtay bozma ilamı ve tüm dosya içeriğine göre; Yargıtay bozma ilamı yasaya uygun bulunmamış olmakla önceki kararda direnilmesine ve sabit olmayan davanın reddine karar verilmesi gerekmiştir.” İfadelerine yer verilmiş; ardından,  hüküm fıkrası oluşturulmuştur.

Hukuk Genel Kurulunda, işin esasının incelenmesine geçilmeden önce, direnme kararının yasal anlamda gerekçe ihtiva edip etmediği, bir usulü  ön sorun olarak incelenip değerlendirilmiştir.

Hemen belirtilmelidir ki, bir mahkeme kararının gerekçesi, davaya konu maddi olguların mahkemece ne şekilde nitelendirildiğini, kurulan hükmün hangi nedenlere ve hangi hukuksal düzenlemelere dayandırıldığını ortaya koyar; kısaca, maddi olgular ile hüküm arasındaki bağlantıyı gösterir. Tarafların o dava yönünden, hukuk düzenince hangi nedenle haklı veya haksız bulunduklarını anlayıp değerlendirebilmeleri ve Yargıtay’ın hukuka uygunluk denetimini yapabilmesi için, ortada, usulüne uygun şekilde oluşturulmuş, hükmün hangi nedenle o içerik ve kapsamda verildiğini ayrıntılarıyla ortaya koyan,    ifadeleri özenle seçilmiş ve kuşkuya yer vermeyecek bir açıklık taşıyan gerekçe bölümünün bulunması, zorunludur.

Bütün mahkemelerin her türlü kararlarının gerekçeli olarak yazılması gerektiğini öngören Anayasa’nın 141/3. maddesi ve ona koşut bir düzenleme içeren Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 388. maddesi, işte bu amacı gerçekleştirmeye yöneliktir.

Öte yandan, bir mahkeme kararının, başka bir dava yönünden kesin hüküm, kesin veya güçlü delil oluşturup oluşturamayacağı gibi hukuksal değerlendirmeler de, çoğu kez o kararın yukarıda açıklanan nitelikte bir gerekçeyi içermesini gerektirir.

Yine, direnme kararlarının hukuksal niteliklerinin doğal sonucu ve gereği olarak, Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun yapacağı inceleme ve değerlendirme sırasında gözeteceği temel unsurlardan birini direnme gerekçesi oluşturacağından, yukarıdaki tüm gerekçelerin yanında, özel olarak bu bakımdan da direnme kararının gerekçeli olarak yazılması zorunludur:   Özel Daire bozma ilamına hangi nedenlerle uyulmadığı, niçin yerinde bulunmadığı ve mahkemenin bozulan önceki kararının neden hukuka uygun olduğu hususlarının direnme kararında açıklanmasında kesin bir zorunluluk bulunmaktadır.

Nihayet, direnme kararlarının taşıdıkları önem nedeniyle, değinilen nitelikte bir gerekçeyi içermeleri mantık gereğidir: Yasa’nın, hukuka uygunluk denetimi yapmakla görevli ve dahası yetkili kıldığı bir Yargıtay dairesinin bu denetim sonucunda hukuka aykırı bularak, gerekçesini açıklamak suretiyle bozduğu bir yerel mahkeme kararının doğru olduğu iddiası, zorunlu olarak o iddianın yasal ve mantıksal gerekçelerini de içermek zorundadır. Salt, bozma ilamının yasaya uygun bulunmadığına işaret edilmek suretiyle direnme kararı verilmesi, yargılama faaliyetinin hakime yüklediği görevlerde bir savsamayı, dahası hafife almayı ortaya koyar.

Bu açıklamaların ışığında, somut olayda yerel mahkeme kararının yukarıda belirtilen içerikteki direnme kararının, yine yukarıda değinilen anlamda yasal gerekçeyi içermediği çok açıktır. O halde, direnme kararı salt bu nedenle bozulmalıdır.

SONUÇ: Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile direnme kararının  Özel Daire Bozma Kararında ve yukarıda gösterilen nedenlerden dolayı BOZULMASINA,  bozma nedenine göre davacı vekilinin esasa ilişkin temyiz itirazlarının şimdilik  incelenmesine yer olmadığına, oybirliği ile karar verildi.

Y.4.H.D. 17.6.2009 E.2009/4-230 – K.2009/269

Önceki İçerikYHGK 15.7.2009 E.2009/4-346 – K.2009/394
Sonraki İçerikYHGK 6.5.2009 E.2009/9-96 – K.2009/174

CEVAP VER

Lütfen yorumunuzu giriniz!
Lütfen isminizi buraya giriniz

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.